Tijdens zijn succesvolle ambtstermijn als hoofdtrainer van Barcelona, baande Luis Enrique zich een weg door de alledaagsheid van tweewekelijkse persconferenties.
Nu, als leider van de Spaanse nationale ploeg, vindt hij zijn mediaverplichtingen behoorlijk repetitief.
“Ik kijk naar de persconferenties die andere internationale coaches geven en voel empathie met hen omdat ik zie dat hen dezelfde dingen overkomen als mij: ze worden altijd gevraagd naar de spelers die niet zijn uitgekozen”, zei hij in september. , terwijl een eigenzinnig WK-team vorm begon te krijgen. “Het is heel moeilijk om iedereen tevreden te stellen.”
Natuurlijk heeft Luis Enrique zelden iets gegeven om mensen tevreden te stellen. Het is moeilijk om een coach voor Qatar 2022 te bedenken die minder oor heeft voor publiek rumoer.
De bijzondere omstandigheden van het toernooi en een fantastische generatie talent tot zijn beschikking betekenen dat hij echt iets op het spoor zou kunnen komen op dit toernooi. De meedogenloze 7-0 overwinning van Spanje op Costa Rica in Groep E had niet als een complete verrassing mogen komen.
“Gezien de keuze tussen wat ze voor hun clubs hebben gedaan en wat ze voor mij hebben gedaan, zal ik altijd kiezen wat ze voor mij hebben gedaan”, legde hij uit. Deze aanpak heeft geleid tot enkele spraakmakende slachtoffers. Nadat Sergio Ramos voorafgaand aan Euro 2020 werd weggegooid, was Thiago Alcantara een schokkende omissie voor het WK.
Namen tellen niet mee in de Spaanse selectie van Luis Enrique, al lieten ze in het geval van Thiago tegen Costa Rica zien dat ze niet bepaald tekort komen aan middenvelders met een sprankje magie die de bal koesteren.
Opgemerkt moet worden dat de Midden-Amerikaanse kant er in elk opzicht uitzag als het soort team dat zich op het vel van hun tanden kwalificeerde in een play-off tegen Nieuw-Zeeland. De ploeg van Luis Fernando Suarez was volkomen verachtelijk, net zo gedienstig als Japan kwellend was toen ze Duitsland neerhaalden in de openingswedstrijd van de groep.
Desalniettemin was het een rechtvaardiging voor hun coach dat de drie voorste drie van Spanje allemaal op het scoreformulier kwamen met een half uur gespeeld. Ferran Torres was dit seizoen een bijrolspeler in een aanvaller van Barcelona die werd ondersteund door Robert Lewandowski. Dani Olmo kampt met een blessure bij RB Leipzig en heeft één doelpunt in de Bundesliga in 2022/23. Marco Asensio is begonnen aan één LaLiga-wedstrijd voor Real Madrid.
Verkrijgbaar in de VS
WAT EEN DOEL DANI OLMO 😳🔥
Spanje neemt de leiding! pic.twitter.com/T0RGuVFh7n
— FOX Voetbal (@FOXSoccer) 23 november 2022
Verkrijgbaar in het VK
Passen – bewegen – passen – bewegen… 🇪🇸
Spanje scoort hun 100ste doelpunt in de World Up Finals in de meest Spaanse stijl! 🔥#ITVVoetbal | #FIFA wereld beker pic.twitter.com/E0XzTWdabe
— ITV Voetbal (@itvvoetbal) 23 november 2022
Toch waren ze daar allemaal als een onaangekondigde drietand, met Olmo die een pirouette maakte om een prachtig geconstrueerde opener te scoren, Asensio langs de lukrake pogingen van Keylor Navas in het Costa Rica-doel snelde en Torres kalm een penalty wegstuurde.
Ferran pakte zijn tweede om er vier van te maken. Aangezien hij uitgaat met de dochter van Luis Enrique, loont het om in de goede boeken te blijven. Achter de voorste drie was het de show van Gavi en Pedri terwijl de twee tovenaars van Barcelona vrolijk waren. Gavi’s gewaagde vijfde doelpunt was het neusje van de zalm voordat de invallers Carlos Soler en Alvaro Morata hun belegerde tegenstanders nog meer ellende op de hals haalden.
Zeven doelpunten. Toen Spanje in 2010 het WK won, scoorden ze slechts acht in de hele competitie. Hun staat van dienst in de competitie sindsdien is een reden waarom ze deze keer worden onderschat.
Het WK 2014 in Brazilië was een nachtmerrie, met brute verliezen tegen Nederland en Chili die de gastheren na twee wedstrijden uitschakelden. Aan de vooravond van het WK 2018 stemde hoofdcoach Julen Lopetegui ermee in om na het toernooi de leiding over Real Madrid op zich te nemen en de RFEF reageerde door hem onmiddellijk te ontslaan.
Spanje speelde nog steeds een thriller in de groepsfase met Portugal en haalde de knock-outrondes, maar kwam Rusland tegen. Het gastland speelde voor strafschoppen, kreeg ze en won.
Doelschoppen deden Luis Enrique’s ploeg vorig jaar in de halve finales van de Europese kampioenschappen, een prestatie die al snel leek te worden genegeerd.
Het is waar dat Spanje een betrouwbare doelpuntenmaker mist (een hilarisch punt om te maken na een 7-0 overwinning, maar hier zijn we dan…) en Manchester City-middenvelder Rodri die naast clubgenoot Aymeric Laporte in de centrale verdediging plaatsnam, grijpt nauwelijks terug naar de gloriedagen van Gerard Piqué, Carles Puyol en Ramos. Een ongebreideld Japan zal genieten van het testen van de achterste helft van het team en de ouder wordende benen van Sergio Busquets.
Maar van de ondermaatse aanvallers tot de geïmproviseerde backline, dit zijn allemaal spelers die Luis Enrique precies geven wat hij wil. In het Al Thumama-stadion zagen ze eruit als waardige erfgenamen van de partij die tien jaar geleden de wereld regeerde. Luis Aragones en Vicente del Bosque maakten pragmatisch gebruik van het alles overwinnende Barcelona van 2008-2012, terwijl Luis Enrique een echte discipel is van Johan Cruyff en Pep Guardiola.
Het betekent dat in een toernooi waar teams in principe geen voorbereidingstijd hebben gehad, Spanje kan bogen op een team dat synchroon loopt zoals weinig andere. De Engelse manager Gareth Southgate heeft soortgelijke kritiek gekregen als Luis Enrique met betrekking tot starheid en loyaliteit jegens zijn vermeende favorieten.
Na de 6-2 overwinning van de Three Lions op Iran, Spanje’s gevecht met de zevende hemel en de schokkende nederlagen van Argentinië en Duitsland, beginnen Southgate en Luis Enrique eruit te zien als de slimste mannen in de kamer.